Mijn naam is Natalie Wensveen. Ik ben 47 jaar, woon in Brielle en heb drie prachtige kinderen. Ook onze hond Nees maakt inmiddels alweer 5 jaar onderdeel uit van ons gezin. Huisje, boompje, beestje dus 😉.

Mijn roots liggen in het Westland. Opgegroeid in een tuindersgezin, dus alleen al de geur van een tomatenplant haalt mij direct terug naar mijn jeugd. Vele uurtjes heb ik doorgebracht in een kas om tomaten te plukken of om paprika’s te snijden.

Tijdens mijn studententijd heb ik me goed vermaakt in Rotterdam. Ik wist niet zo goed wat ik wilde studeren, maar ‘iets met gezondheidszorg’ leek me wel leuk. Het werd de studie Beleid & Management Gezondheidszorg. Duidelijk een keuze vanuit mijn hoofd, want het paste uiteindelijk niet echt bij mij. Toen wist ik nog niet hoe ik keuzes vanuit mijn hart moest maken. Sterker nog, ik besefte mij niet dat ik helemaal niet in contact stond met mijn hart en mijn gevoelens.

Dit veranderde 180 graden toen ik ineens in een psychische crisis belandde op mijn 28e. Toen voelde ik zóveel dat ik er helemaal niet mee om kon gaan. Na een relatiebreuk in combinatie met een stressvolle periode op mijn werk in de ggz, stortte ik in. Een proces van herstellen en groeien volgde. Een periode waarin ik voor het eerst echt naar mezelf ging kijken. Stapje voor stapje mezelf wat beter leerde kennen. Mijn patronen leerde zien. Ook doordat ik startte met een opleiding holistische psychologie. Dit was voor mij één groot leerproces. Daar heb ik zelf ook de kracht van groepen ervaren.

Toen ik mijn huidige man leerde kennen en kinderen kreeg, kwam er weer een mega drukke fase aan. Een huishouden runnen met 3 kinderen tussen de 0 en 4 jaar én een baan erbij, was heel veel. Ik redde het maar net. Midden in deze drukke periode kwamen we ook nog eens in een burenconflict terecht. Dit kon ik er niet bij hebben.

Gelukkig had ik inmiddels geleerd om hulp te vragen en dat heeft me veel gebracht. Zo kreeg ik via een coach inzicht in mijn oude overlevingspatroon van “mezelf aanpassen”. Ook ontdekte ik in deze fase dat ik hooggevoelig (of fijngevoelig) ben en veel last had van negatieve gevoelens die ik ook van anderen oppikte. Erg verwarrend, want wat was nu van mij en wat was van de ander? Uiteindelijk durfde ik voor mezelf en mijn gezin te kiezen. Ook al betekende dit dat we gingen verhuizen.

Toen mijn kinderen naar school gingen, kwam er voor mij weer wat meer ruimte om ook op het werk andere keuzes te gaan maken.  Door bewust te kiezen om iets met mijn ervaringen met psychische problematiek te doen, volgde ik voor het eerst mijn hart. Na een basiscursus ervaringsdeskundigheid ben ik gaan pionieren op mijn werkplek. Inmiddels geef ik zelf diverse cursussen op dit gebied. Hier vind ik een stuk inhoud dat me heel blij maakt, waarbij mijn opleiding psychologie erg van pas komt. Kortom, ik heb een brede kennis van allerlei diagnoses en achtergronden die mensen (gehad) kunnen hebben. Die kennis komt heel goed van pas, hoewel het niet mijn uitgangspunt is. Ik ga uit van de kracht en kwaliteiten die mensen hebben, waarbij ik ook oog heb voor eventuele kwetsbaarheden.



De laatste jaren heb ik me gespecialiseerd in systemisch werk. Bij Hylke Bonnema heb ik een opleiding tot opsteller gevolgd. Geheel op mijn eigen intuïtieve wijze begeleid ik nu mensen (individueel of in groepen) bij een familieopstelling. Dit geeft zoveel waarde en verdieping dat ik er zelf ook altijd heel blij van wordt. 😊